Elektroniczny układ zapłonowy obejmuje rozdzielacz zapłonu z wbudowanym czujnikiem zbliżeniowym (generator impulsów), przełącznik i wysokoenergetyczna cewka zapłonowa.
Podobnie jak dystrybutor kontaktowego układu zapłonowego, rozdzielacz czujników elektronicznego układu zapłonowego ma odśrodkowe i próżniowe sterowanie zapłonem. Bezkontaktowy zespół czujnika z płytą podstawy ma możliwość obracania się w zależności od podciśnienia przyłożonego do regulatora podciśnienia.
Przełącznik przetwarza impulsy z czujnika zbliżeniowego na impulsy prądu w uzwojeniu pierwotnym cewki zapłonowej. Przełącznik składa się ze stopnia ochrony przeciwprzepięciowej, stopnia wzbudzenia (wstępne wzmocnienie) oraz końcowy stopień, wykonany na diodzie Darlingtona, pełniącej funkcję choppera.
Komutator jest podłączony do generatora impulsów (czujnik zbliżeniowy) trzech konduktorów.
Aby zapobiec przeciążeniu układu zapłonowego, końcowy stopień wyłącznika jest wyłączany po około 1 s po wyłączeniu zapłonu, jeśli rozrusznik nie włączy się w tym czasie. Obwód zostaje przywrócony po włączeniu rozrusznika.
Obok wyłącznika zamontowana jest cewka zapłonowa przystosowana do tego układu zapłonowego. Cewka zapłonowa posiada w górnej części otwór, zamykany zaślepką o średnicy 5,5 mm w celu zabezpieczenia cewki przed nadmiernym ciśnieniem wewnętrznym. Korek zostaje wypchnięty z otworu, gdy ciśnienie wzrasta w wyniku wzrostu temperatury w wyniku zwarcia w końcowym stopniu przełącznika lub usterki w obwodzie wyłączania, gdy silnik nie pracuje.
Komentarze gości