Historia i opis samochody Opel Omega

To samochód klasy biznes (Klasa E), produkowany przez niemieckiego producenta samochodów Opel od 1986 do 2003 roku. Nazywany Cadillac Catera w USA, Vauxhall Omega w Wielkiej Brytanii, Chevrolet Omega w Ameryce Południowej, Holden Commodore w Australii i Chevrolet Lumina na Bliskim Wschodzie. Produkcja została zakończona w 2003 roku bez następców. Opel i Vauxhall ponownie weszli do segmentu w 2008 r Insignia oraz VXR8, ten ostatni jest sprzedawany wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W Omedze silnik znajduje się z przodu wzdłużnie z napędem na tylne koła. Najbliżsi konkurenci tego pojazdu byli Audi A6, BMW 5 series, Infiniti M, Honda Crosstour, Peugeot 607, Mercedes E-Class, Nissan Teana I Toyota Camry.

Opla Omega A (1986—1993)

We wrześniu 1986 roku pojawiła się Omega pierwszej generacji jako następca Opla Rekorda, który był produkowany od 1953 roku. Sprzedaż rozpoczęła się w listopadzie. Nadwozie zostało zaprojektowane jako kontynuacja poprzedniego modelu, poprawiono aerodynamikę, aby oszczędzać paliwo. Rezultatem był doskonały współczynnik oporu powietrza wynoszący 0,28 (0,32 dla kombi). Istnieją tylko dwa typy nadwozia - 4-drzwiowy sedan i 5-drzwiowy kombi. W 1987 roku samochód otrzymał nagrodę «Europejski Samochód Roku».

W porównaniu z Rekordem Omega pokazała wiele nowoczesnych rozwiązań technologicznych, które były nowością nie tylko dla Opla, ale także dla europejskiego rynku samochodowego w tym segmencie. Obejmowały one elektroniczne zarządzanie silnikiem, ABS, komputer pokładowy (który wyświetlał krótkotrwałe zużycie paliwa lub średnią prędkość), klimatyzowany schowek na rękawiczki, a nawet modny zestaw wskaźników LCD. Był też system autodiagnostyki, którego dane mogły odczytywać specjalnie wyposażone stacje paliw.

Gama silników benzynowych była ogromna. Dziewięć 4-cylindrowych silników o pojemności od 1,8 do 2,4 litra i mocy od 71 do 123 KM, dwanaście 6-cylindrowych silników rzędowych o pojemności od 2,6 do 4,0 litrów i mocy od 148 do 372 KM. Istnieją tylko trzy silniki wysokoprężne, wszystkie 4-cylindrowe o pojemności 2,3 litra i mocy 72, 89 i 100 KM. Istnieją trzy skrzynie biegów - 4-biegowa automatyczna lub 5- i 6-biegowa mechaniczna.

Opla Omegi B1 (1994—1999)

Omega B był zupełnie nowym samochodem z nowoczesną stylistyką zewnętrzną, ale z tradycyjnym napędem na tylne koła. Gama silników była całkowicie nowa. Warsztaty montażowe znajdowały się w Niemczech i Tajlandii. Nadwozia pozostały takie same - 4-drzwiowy sedan i 5-drzwiowy kombi. W 1995 roku zdobył nagrodę «Irlandzki samochód roku» iw tym samym roku został importowanym samochodem roku według organizacji RJC (Japonia).

Gama silników była niewielka: dwa 4-cylindrowe benzynowe 2,0-litrowe o mocy 114 i 134 KM, dwa 6-cylindrowe w kształcie litery V o pojemności 2,5 i 3,0 litra o mocy 168 i 208 KM. odpowiednio. Dostępne są trzy silniki wysokoprężne: jeden 4-cylindrowy 2,0-litrowy o mocy 100 KM. oraz dwa rzędowe 6-cylindrowe 2,5-litrowe silniki o mocy 130 i 131 KM. Istnieją dwie skrzynie biegów - 4-biegowa automatyczna lub 5-biegowa manualna.

Opla Omegi B2 (1999—2003)

Omega B2 został wydany jesienią 1999 roku jako lifting B1. Samochód charakteryzował się stosunkowo niewielkimi zmianami w konstrukcji przodu i tyłu, konsoli środkowej oraz wprowadzeniu elektronicznego programu stabilizacji (ESP). Główne zmiany zewnętrzne obejmowały osłonę chłodnicy, zderzaki i listwy, tylne światła, lusterka zewnętrzne, aluminiowe felgi, nową konsolę środkową z GPS, klimatyzacją i elementami sterującymi. Istniały dwa rodzaje korpusów, takie same jak B1.

Rozszerzono gamę silników. Benzyna: trzy 4-cylindrowe o pojemności 2,0 i 2,2 litra o mocy 134 i 143 KM, cztery V6 o pojemności od 2,5 do 3,2 litra i mocy od 168 do 215 KM. Diesel: dwa 4-cylindrowe o pojemności 2,0 i 2,2 litra o mocy 100 i 118 KM. oraz dwa rzędowe 6-cylindrowe 2,5-litrowe o mocy 129 i 148 KM. Istnieją trzy rodzaje skrzyń biegów - 4 i 5-biegowa automatyczna lub 5-biegowa mechaniczna.

Opel Omega B2, sedan, widok z tyłu

Opel Omega B2, kombi

Opel Omega B2, kombi, widok z tyłu