Ogólny opis i środki ostrożności

W celu uzyskania optymalnych osiągów silnika przy jednoczesnym spełnieniu rygorystycznych wymagań dotyczących emisji spalin, istotne jest, aby mieszanka paliwowo-powietrzna w komorze spalania była zapalana dokładnie w odpowiednim momencie, w zależności od prędkości obrotowej i obciążenia silnika. Układ zapłonowy generuje iskrę zapłonową potrzebną do zapalenia mieszanki i automatycznie zmienia kąt wyprzedzenia zapłonu, aby spełnić wymagania silnika.

Układ zapłonowy składa się z pierwotnego obwodu niskiego napięcia (LT) i wtórnego obwodu wysokiego napięcia (NT). Gdy zapłon jest włączony, prąd jest doprowadzany do uzwojenia pierwotnego cewki zapłonowej i pojawia się pole magnetyczne. W odpowiednim momencie zapłonu obwód niskiego napięcia jest przerywany elektronicznie przez tarczę czujnika przymocowaną do wału korbowego. Pole magnetyczne spada i w uzwojeniu wtórnym wysokiego napięcia indukowany jest prąd. To wysokie napięcie jest doprowadzane przez prowadnicę rozdzielacza do odpowiedniej świecy zapłonowej. Po przyłożeniu iskry zapłonowej następuje ponowne załączenie obwodu niskiego napięcia i cykl się powtarza.

Czas zapłonu jest kontrolowany przez mikroprocesor w jednostce sterującej. W modelach 1.8 jednostka sterująca znajduje się w prawym tylnym rogu komory silnika, aw modelach z gaźnikiem przymocowany jest do niej wąż podciśnieniowy. W modelach 2.0 jednostka sterująca jest zintegrowana z jednostką sterującą silnika Motronic umieszczoną po prawej stronie w obszarze nóg kierowcy. Jednostka sterująca otrzymuje informacje o prędkości obrotowej silnika, obciążeniu i temperaturze i na podstawie tych danych określa prawidłowy kąt wyprzedzenia zapłonu.

Uwaga: Podczas prac przy układzie zapłonowym należy pamiętać, że wysokie napięcie może być znacznie wyższe niż w układzie konwencjonalnym, aw niektórych przypadkach może być śmiertelne.