Nacisk kładziony jest na regularną konserwację, identyfikację i eliminację ewentualnych usterek oraz dbanie o różne elementy pojazdu.
Samochód Opel Astra drugiej generacji (Astra G) pierwszy trafił do sprzedaży w 1998 roku. Został nowym przedstawicielem Opla w najbardziej dynamicznym i atrakcyjnym segmencie C rynku samochodów osobowych (zgodnie z klasyfikacją europejską). Samochód był oferowany z czterema typami nadwozi: trzy- i pięciodrzwiowym hatchbackiem, sedanem i kombi (Opel Astra Caravan). Później Astra została wprowadzona z nadwoziem typu coupe i kabriolet, ale miały one bardzo znaczące różnice w stosunku do modelu podstawowego.
Samochody posiadały układ napędu na przednie koła z poprzecznym silnikiem, niezależne zawieszenie przednich i półniezależne zawieszenie tylnych kół, zębatkowy układ kierowniczy, układ hamulcowy z ukośnym rozdziałem obwodów i ABS (na częściach samochodowych). Konstrukcyjnie samochód jest wykonany dość tradycyjnie jak na tę klasę, więc nie można oczekiwać od niego żadnych fanaberii pod względem jazdy i obsługi, wszystko jest w miarę wygodne, wygodne i dynamiczne. Jedynym nietypowym rozwiązaniem jest zastosowanie pompy elektrycznej do nadawania ciśnienia w układzie wspomagania kierownicy. Pozwala to niepotrzebnie nie pobierać mocy silnika np. podczas jazdy na wprost, a także zmniejszyć ilość rurociągów poprzez zamontowanie pompy elektrycznej ze zbiorniczkiem bezpośrednio na przekładni kierowniczej. Należy zauważyć, że położenie zbiornika wspomagania kierownicy na zębatce utrudnia kontrolę i ewentualną regulację poziomu płynu w układzie.
Duża ilość wariantów zabudowy, silników i wyposażenia dodatkowego daje kupującemu duże możliwości wyboru w zależności od jego potrzeb i możliwości finansowych. Jednak ta różnorodność w połączeniu z ciągłym unowocześnianiem produkowanych samochodów przez Opla powoduje pewne trudności w naprawie i zakupie części zamiennych. Niestety Astra nie należy do najbardziej niezawodnych samochodów, zwłaszcza ze zwiększonym przebiegiem, ale biorąc pod uwagę jej niższy koszt niż konkurenci, dobrą konserwację i dostępność większości części zamiennych, można ją nazwać bardzo rozsądnym wyborem.
W 1999 roku na platformie Astra G powstał jednoczęściowy Opel Zafira pierwszej generacji (Zafira A). Obecność wspólnej platformy zapewniała tożsamość podwozia i części agregatowych tych pojazdów. Zafira powstała przede wszystkim jako samochód rodzinny iw tej roli nie ma wielu konkurentów. Dzięki skromnym wymiarom zewnętrznym może pomieścić do siedmiu pasażerów. Siedzenia w trzecim rzędzie są składane. Warto jednak zauważyć, że przy rozłożonych obu fotelach trzeciego rzędu praktycznie nie ma miejsca na bagaż. Wszystkie powyższe informacje o zaletach i wadach modelu Astra można bezpiecznie przypisać modelowi Zafira, biorąc pod uwagę, że wybór w klasie takich samochodów jest znacznie bardziej ograniczony.
Ponadto omawiane samochody produkowane były również pod innymi markami i nazwami na rynki poszczególnych krajów, z których część można spotkać również w Rosji. Tradycyjnie większość pojazdów Opla z kierownicą po prawej stronie jest marką Vauxhall i jest produkowana w Anglii, a nazwy modeli odpowiadają markom Opel. Jednocześnie, z wyjątkiem umiejscowienia elementów sterujących i związanych z tym drobnych zmian, samochody są całkowicie identyczne z rozważanymi. Subaru Traviq było produkowane na rynek japoński. Ten samochód jest całkowicie podobny do modelu Vauxhall Zafira, ale został wyposażony tylko w najmocniejszy silnik o pojemności 2,2 litra. Jakiś czas temu Sp «GM AvtoVAZ» wyprodukowała samochody Chevrolet Viva dla Rosji, które są niczym innym jak Opel Astra z nadwoziem sedan, wyposażonym w silnik o pojemności 1,8 litra.
Komentarze gości